Zutphen

Een ervaringsdeskundige uit Zutphen schrijft over haar bittere praktijkervaring bij de grootschalige zorgverlener Sensire. Voor meer informatie over deze zorgverlener met ondernemerallures die zich zelf adverteert met de slogan: “Zorg, wonen en welzijn met een goed gevoel” kan je http://www.sensire.nl/ bezoeken. De brief is geschreven aan Agnes Kant, ons SP Tweede-Kamerlid uit het naburige Hanzestadje Doesburg.

Deze onvrijwillige “zelfstandige-ondernemer zonder personeel” komt echter met een goede constructieve suggestie om een schrijnend aspect van de wantoestanden in de zorg aan te pakken: een Alfahulpen CAO. De schrijfster heeft gevraagd deze brief anoniem te publiceren, wat we met hierbij onder dankzegging doen.

Geachte mevrouw Kant,

Op 12 augustus van het vorige jaar mailde ik u om u vanuit de thuiszorgsituatie te vertellen hoe de nieuwe W.M.O. wet in de praktijk werkt.
Mijn persoonlijke situatie is als volgt: ik werd gedwongen om van HV2 thuiszorg naar alfahulp te gaan.
Dit werk als alfahulp doe ik nu bijna een jaar en ik wil graag van binnenuit de situatie op de werkvloer met u delen.

Het zit zo: voor € 12.20 bruto uurloon kon ik als alfahulp aan de slag, na vele afwijzingen op eerdere sollicitaties.
Mijn leeftijd is 51 jaren en dan zitten werkgevers, ook al heb je zoveel (HBO/MBO) werkervaring, niet op je te wachten. Dus tel je niet meer mee en moet je maar zien dat je het redt.
In deze maatschappij telt jong, goedkoop, profiteren van, verrijken ten koste van.... enz. degenen die afvallen moeten zich maar redden. En dat vanuit een CHRISTELIJKE ZIENSWIJZE ??????

Bij thuiszorg Sensire (Zutphen) had ik een halfjaar als invalkracht thuiszorgmedewerkster (HV2, 0 uren contract) met plezier gewerkt en werd gewaardeerd, doch een vast contract konden ze me daar, gezien de nieuwe wet W.M.O., niet bieden. Dus dan toch maar alfahulp. Anders heb je totaal geen inkomen.
Wel kreeg ik vele klachten van oudere mensen te horen over de werkwijze bij Sensire wat betreft continuïteit van de zorgverlening, weten waar ze aan toe zijn enz. Omdat ik de organisatie nog niet kende, verdedigde ik Sensire maar op den duur heb ik dat -door ervaring- wel afgeleerd.

Communicatie is niet het sterkste punt bij Sensire, en dan kwam het voor dat er 2 medewerksters op 1 klant werden gepland (waardoor er 1 naar huis moest en geen inkomsten had). Het kwam ook voor dat je in een huis kwam waar de desbetreffende persoon in het ziekenhuis was opgenomen (en dat was niet doorgebeld: weer geen werk en geen geld). Herhaaldelijk waren de klanten niet op de hoogte wie er nu weer zou komen. Sommigen maakten zich daar erg druk over, zoals vnl. de echt oudere mensen die het vreselijk vonden dat er gaan vaste hulp was.
Ik herinner me één 90-jarige mevrouw die elke keer vroeg: blijf jij nu voorgoed bij me? Dat zou ik zo fijn vinden, want we zijn zo aan elkaar gewend.

Maar nu over de alfahulp:

Als alfahulp ben je veelal de sloof van veeleisende nieuwe werkgevers: de ouderen of de zieken die je van alles laten doen en het onderste uit de kan halen.
Er zitten natuurlijk ook fijne mensen tussen, maar toch doe ik fysiek zwaar werk onder zeer, zeer slechte arbeidsvoorwaarden:
WEINIG NETTO LOON, GEEN VAKANTIEGELD, GEEN ZIEKTEGELD, GEEN PENSIOENOPBOUW.
Van je loon betaal je je vaste lasten, niet wetend wat je precies netto zult overhouden. Niemand kan me dat vertellen omdat ieder een andere belastingschaal heeft, werd me verteld.
Veel houd je er niet van over, laat dat duidelijk zijn.
Vroeger, vanuit de thuiszorg had ik een CAO en werden je reiskosten vergoed en kreeg ik vakantiegeld, nu niets meer van dat alles.
Wanneer ik van anderen hoor dat ze 2 weken op vakantie zijn geweest dan denk ik: natuurlijk, dat moet kunnen.
Maar niet voor alfahulpen die, zoals ik, kostwinner zijn. Dan moet je doorwerken, anders geen geld en zeker geen vakantiegeld!!!!
En NIET ZIEK worden: anders ook geen inkomsten.
Wanneer je kort ziek bent, nl. 2 dagen, krijg je geen loon. Je moet, hoe ziek ook, zelf vervang zoeken en je hoopt dat dat lukt, zo niet, dan zitten de ouderen of zieken zonder hulp. In de praktijk was ik tot nu toe 2x ziek en moest ik eerst de klanten zelf afbellen.
Daarna een dringend beroep gedaan op Sensire voor vervanging maar dan geeft Sensire een niet thuis: en is er weer eens niemand. Dus als je zelf ziek of belabberd bent (anders ga ik echt niet in m'n bed liggen) krijg je ook nog de extra druk op je dat je klanten geen hulp hebben.
De 2e x kreeg ik verwijten naar mijn hoofd geslingerd omdat er geen vervanging was: wat een maatschappelijk probleem is, krijg je zelf op je nek. Ik vind dit een ziekmakend systeem.
Alleen wanneer je langer dan 2 dagen ziek bent, krijg je 6 weken doorbetaald, en daarna niets meer. Dan ben je nutteloos en wordt je afgedankt. Zo'n systeem kent de lusten van de werkende en geen lasten meer. Hoeveel mensen zullen buiten deze boot vallen?
En je moet ook geen ongeluk op je werk krijgen want dan heb je niksmeer om op terug te vallen. In wat voor Middeleeuwse toestanden leven we?
En GEEN PENSIOENOPBOUW, niets, alleen keihard werken voor die paar centen.
En wat gebeurde er met Kerst?
Je moet dus doorwerken, anders heb je geen inkomen. Maar een attentie of een kerstgroet kon er bij Sensire thuishulp, voor de alfahulpen niet af. "Je werkt immers voor jezelf" werd me gezegd.
Na nog eens bellen werd me verteld dat ik nog op de oude lijst stond (als HV2) en dat Sensire thuishulp z.s.m. mijn "kerstattentie" zou toesturen: het werd een verfrommelde bloemenbon van... € 7,50 waar je zelf nog om moest bedelen. Nou ja.....

Laatst overleed een klant van me. En dan sta je weer in je eentje: geen opvang (ja, er wordt verteld wie je volgende klant wordt). Alles kil, zakelijk, ze verdienen immers niets aan een alfahulp? En hoe vaak bel ik niet naar Sensire en geven ze niet thuis?

Vanuit de thuiszorg nemen velen ontslag, ze gaan niet onder zulke slechte arbeidsvoorwaarden als alfahulpen werken, en geef ze eens ongelijk. Alleen... wie doet dit werk dan wel?
Wie zorgt er nog voor vergrijzende en zieke mensen? Niemand?
Het beleid vanuit de regering is erop gericht om ieder zo lang mogelijk thuis te laten, maar voor zorg wordt geen cent meer uitgetrokken, alleen voor de erg zieke mensen. Hoe moet dat verder?
Alleen mensen met geld kopen hun particuliere hulp in, maar de vele, vele mensen met alleen AOW of een mager pensioentje dan?
Ik heb verhalen gehoord over hulpen die gewoon geen flikker uitvoeren: die zal je maar over de vloer krijgen...
Of verhalen dat de hulp niet komt opdagen en wel declareert.
Of verhalen van zieke mensen die maanden geen hulp krijgen: er is niemand...

Met dit systeem wordt de oudere en/of zieke mens afhankelijk van die ene hulp: en dat is voor beide partijen ongezond.
Met dit schrijven wil ik er nogmaals op aandringen HOE NODIG EEN C.A.O. VOOR ALFAHULPEN is, wil de zorg niet zonder mensen komen te zitten die dit werk willen doen.

Ik zie uw antwoord tegemoet,

Hoogachtend,
(identiteit bekent bij de redactie)