Zutphen

Van de fractie:
Via het Gelders Stedelijk Ontwikkelingsbeleid (GSO) probeert de provincie Gelderland de integrale aanpak in de wijken van acht Gelderse steden te stimuleren. Gezamenlijk hebben deze steden tweeëntwintig buurten die het predicaat “kwetsbaar” hebben gekregen. De provincie financiert deze statenperiode maar liefst € 40 miljoen aan verbeterprogramma’s voor deze gebieden. De activiteiten worden veelal voor de helft door woningbouwcorporaties betaald en in opdracht van de gemeente uitgevoerd door de lokaal opererende welzijnsorganisaties. Voor elk van de acht steden staat een essentieel onderdeel uit haar wijkaanpak centraal. Voor Zutphen was dit buurtgerichte sociale Activering - achter de voordeur. Stichting Welzijnswerk Zutphen (SWZ) kreeg 985 uur (zo’n 125 werkdagen) gefinancierd uit deze pot.

In maart 2010 publiceerde de provincie een duur uitziend boekje met de titel: “achter de voordeur, huiskamer gesprekken 2007 -2009 in gesprek met bewoners”. Volgens deze publicatie was de aanleiding om in Zutphen met huiskamergesprekken te beginnen gestoeld op ontevredenheid over de samenstelling van de wijkteams in Zutphen. Deze zijn vaak geen goede afspiegeling van de wijk (te veel blanke vijftigplussers). Via de huiskamergesprekken hoopte men naast het verhogen van bewoners betrokkenheid ook de wijk beter in kaart te brengen en met bewoners over de openbare ruimte en eigen woonomgeving te praten.

Als men vindt dat de wijkteams geen afspiegeling zijn van de bevolking in de wijk, lijkt de makkelijkste oplossing het organiseren van democratische verkiezingen, om de leden van de wijkteams aan te stellen. Wat huiskamergesprekken hier aan bijdragen is volstrekt onduidelijk. Dat moet men in SWZ ook gedacht hebben, want tijdens de 125 gefinancierde werkdagen blijken er in totaal slechts 17 gesprekken te zijn gevoerd, met 24 huishoudens in Zutphen. (= meer dan 7 werkdagen per gesprek) Een zeer pover, maar erg duur resultaat… Als je burgers echt wilt betrekken in wijkontwikkeling, moet je ze serieus nemen en een stem laten uitbrengen. Een goede wijkaanpak streeft ernaar dat de mensen regisseurs worden van hun eigen leven. Op het moment is de wijkregisseur een (helaas parttime) gemeenteambtenaar. Wat de impact is van dit soort interventies is volstrekt onduidelijk en niet meetbaar. De SP vindt het logisch dat mensen niet staan te dringen om in wijkteams te gaan zitten, waar ze door de hoepeltjes mogen springen die ontworpen zijn door externe hulpverleningsorganisatie. Pas als je mensen serieus neemt, kun je verwachten dat ze verantwoording nemen.