Afscheid Engbert Gründemann
Afscheid Engbert Gründemann
Aanstaande donderdag 14 mei vertrekt SP bestuurslid en voormalig SP wethouder Engbert Gründemann naar Bangladesh, om daar samen met zijn vrouw zijn oude passie weer op te pakken: ontwikkelingswerk. Zondagmiddag was er een afscheidsbijeenkomst voor Engbert georganiseerd.
Engbert heeft al 30 jaar in het buitenland gewerkt, waar hij ervaring opdeed met het opzetten van duurzaam landgebruik voor landloze boeren. Dat pakt hij nu weer op. SP voorzitter Nils Müller gaf hem namens de afdeling een pen met daarop de inscriptie 'eerste SP wethouder van Zutphen'. Hij noemde het vertrek van Engbert en Monju een aderlating voor de afdeling. "Ondanks alles zul je voor altijd de eerste SP wethouder van Zutphen blijven."
Engbert gaf daarop aan dat hij er van overtuigd was dat er nog vele SP wethouders zullen volgen. Hij bedankte de afdeling en zei het een voorrecht te hebben gevonden samen te mogen werken met zoveel actieve SP’ers.
Toespraak afdelingsvoorzitter Nils Müller
Toen ik dit stukje tekst begon te schrijven, en alles wat we samen in de partij hebben meegemaakt op een rijtje zette, kwam keer op keer een belangrijke eigenschap van jouw naar voren: het belang van Zutphen en van de partij staat bij jou altijd voorop. En je bent graag bereid jezelf daarvoor weg te cijferen.
Dat blijkt alleen al uit dit afscheid. Toen we zeiden dat we een afscheid voor je wilden organiseren, was je eerste reactie dat dat niet per se nodig was, “omdat je de partij niet op kosten wilde jagen”. Maar Engbert, we doen het toch. Natuurlijk doen we het, want iemand die zo belangrijk is geweest voor onze afdeling laten we niet zomaar vertrekken.
Je hebt zo’n 30 jaar gewerkt voor –zoals je dat met die moeilijke woorden kan zeggen- ‘bilaterale en multilaterale ontwikkelingsorganisaties’, in Sri Lanka, India en Bangladesh. En sinds maart 2007 ben je weer terug in Nederland. Amper 2 maanden later, op 4 mei 2007 werd je lid van de SP en begon een nieuw hoofdstuk in je leven. Je kocht een scooter en ging aan de slag bij de SP in Bronckhorst. Toen je naar Zutphen verhuisde, werd je al gauw een belangrijke schakel in de fractie- of eigenlijk in de hele afdeling, want die was net aan het opkrabbelen van een paar heftige maanden.
Een jaar later, in 2008, werd ik lid van de SP en schreef ik een mail naar de afdeling. Ik wilde wel wat doen, maar ik wilde liever niet de straat op in zo’n gek hesje of actie voeren enzo. Ik was als de dood voor commentaar mijn leeftijdsgenoten. De reactie van de voorzitter was dat ik eerst maar eens op gesprek moest komen bij Engbert Gründemann. Dus ik op m’n fietsjes naar de Burgemeester Dijckmeesterweg 33, waar je woonde in een kamer van een huisjesmelker waarmee we de degens later nog wel vaker zouden kruisen. En daar heb je mij vrij snel en vooral heel duidelijk laten weten dat folderen en actievoeren horen bij de core business van de SP, en dat als ik daar niet mee akkoord ging ik misschien maar moest kijken of ik niet beter bij een andere partij terecht kon. Lichtelijk in shock vanwege je directe toon, maar ook aangetrokken door een partij met zo’n visie en trots, heb ik me diezelfde dag nog op jouw aanraden ingeschreven voor de SP Zomeruniversiteit. Ik heb van alles gedaan bij ROOD, de jongerenvereniging van de SP, maar vanaf 2012 raakte ik weer meer betrokken bij het bestuur van de afdeling en leerde ik je écht goed kennen.
altijd in het belang van
de partij en van Zutphen
Tijdens de bestuursvergaderingen viel je op. Je schuwde er niet voor om, als je dacht dat een bepaald besluit niet in het belang was van de partij en van Zutphen, fel van leer te trekken. We zijn regelmatig met elkaar gebotst en we hebben hard gediscussieerd. Maar altijd in het belang van de partij en van Zutphen, en nooit op de persoon. Zeker tijdens de besprekingen van het verkiezingsprogramma kon het er hard op gaan. Het was een mooie tijd, waarin ik veel van je geleerd heb.
19 maart 2014 zal een datum zijn die in je geheugen gegrift staat: de uitslagenavond van de gemeenteraadsverkiezingen. Terwijl wij allemaal gezellig een feestje vierden in het DWK gebouw, had jij jezelf opgeofferd om moederziel alleen in de Burgerzaal te gaan staan en de uitslagen aan ons door te geven. “5 zetels” riep je door de telefoon en ik dacht dat ik je niet goed had verstaan. Nadat je het nog een keer aan Ellis had doorgegeven, en had gezegd dat we de grootste aan het worden waren, moesten we het wel geloven. De champagne ging open in het DWK gebouw, en jij bleef op de wacht staan in de Burgerzaal. Toen een journalist vroeg of je gelukkig was met deze uitslag, antwoordde je slim: “we hadden liever 10 zetels gehaald”.
De honderd dagen die daarop volgden zul je ook nooit meer vergeten. De SP zat in een ware rollercoaster tijdens de onderhandelingen, en jij en ik hadden de eer om samen voor in het karretje te zitten. Na veel wikken en wegen besloten we deel te nemen aan het college en jij zou de eerste SP wethouder van Zutphen worden. En dat zul je altijd blijven. Want wat er daarna ook allemaal is gebeurd: je bent en blijft voor altijd de eerste SP wethouder van Zutphen.
De achtbaan stopte niet na de onderhandelingen. Sterker nog: de echte pieken en dalen begonnen toen pas. We behielden de Huishoudelijke Zorg in Zutphen, in ieder geval tot 2016, jij ging aan de slag met woningbouw in leegstaande panden en we stopten het Broederenkloosterproject.
Engbert, ik stel voor dat we contact houden terwijl jij in Bangladesh zit, en dat jullie over een paar jaar, als het ontwikkelingswerk opgestart is, op vakantie gaan naar Zutphen. Dan regelen wij hier een verblijfplaats voor jullie, bezoeken we dat nieuwe museum en regelen we nog zo een middagje als nu. En dan zijn we benieuwd naar al jullie verhalen uit Bollovpur, en kun je horen hoe het de SP zonder jullie is vergaan.
We hebben nooit genoeg mensen, maar we hebben een hele hoop goede mensen, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed zal blijven gaan met de SP. Maar het vertrek van iemand als jij is hoe dan ook een aderlating voor de afdeling.
je enorme gedrevenheid voor je
idealen: 'die wereld moet beter'
Een paar weken geleden gaf je schoorvoetend aan dat je overwoog om terug te gaan naar Bangladesh. Je vroeg min of meer een soort van toestemming aan het bestuur, wat typerend is voor je loyaliteit. In eerste instantie schrokken we er een beetje van, maar een SP’er is méér dan een politicus en dus was de eensgezinde reactie van het bestuur dat je vooral je hart moet volgen. “Ik dacht dat we samen ergens aan begonnen waren” zei je toen, ligt verontschuldigend. Dat klopt. We zijn ook samen ergens aan begonnen. Deze hele club die hier vandaag aanwezig is, is begonnen aan het gekkenwerk om de wereld te veranderen. En dat werk zetten wij hier voort, en jij daar.
Over een paar dagen is het dan zover. In de ochtend van 15 mei zal je in het busje zitten dat jullie naar Bollovpur rijdt, waar je voor het eerst in je leven het huis zal aanschouwen dat Monju daar in jouw afwezigheid heeft gebouwd. Het zal het begin zijn van een nieuw hoofdstuk in je leven, of het vervolg van een ouder hoofdstuk. Je gaat daar op zoek naar een nieuwe baan en zal proberen het bedrijf van Monju een nieuw leven in te blazen. Maar zoals elk verhaal zal ook jouw verhaal een rode draad hebben, ondanks dat de hoofdstukken verschillen. En volgens mij is dat je enorme gedrevenheid voor- en loyaliteit aan je idealen: die wereld moet beter, en jij gaat daar voor zorgen.
Engbert en Monju, we zullen jullie missen. De gedrevenheid van jullie beiden en jullie humor (en eerlijk gezegd ook jullie overheerlijke maaltijden overigens) waren belangrijk voor de partij en voor mij persoonlijk, maar nu zullen we het zonder jullie moeten doen.
Ik denk dat ik namens de hele afdeling spreek als ik jullie al het beste wens in jullie nieuwe hoofdstuk, en als ik zeg dat ik hoop jullie ooit nog eens terug te zien in Zutphen.
Het ga jullie goed en dank jullie wel.
